تاثیر ذرت در جیره غذایی طیور

ذرت عمده ترین غله در جیره های طیور می باشد ، و معمولا به خاطر مقدار زیاد آن در جیره مهمترین منبع انرژی نیز به شمار می آید .

ذرت عمده ترین غله در جیره های طیور می باشد ، و معمولا به خاطر مقدار زیاد آن در جیره مهمترین منبع انرژی نیز به شمار می آید .
 ارزش انرژی زایی ذرت به نشاسته موجود در بخش آندوسپرم که عمدتا آمیلوپکتین می باشد ، و جوانه آن که بیشترین مقدار روغن ذرت در ان است ، بستگی دارد . بیشتر دانه های ذرت حاوی 3 تا 4 درصد روغن می باشند ، اما اکنون واریته های جدیدتر موجود در بازار حاوی 6 تا 8 درصد روغن هستند که به همان نسبت انرژی بیشتری دارند . این واریته های جدید حاوی روغن بالاتر ، دارای 2 تا 3 درصد پروتئین بیشتر و به همان نسبت اسیدآمینه های زیادتری نیز می باشند . پرولامین (زئین) پروتئین اصلی ذرت است که ترکیب اسیدآمینه ای آن برای طیور مناسب نیست . در هنگام تهیه جیره های حاوی پروتئین پایین باید به توازن اسیدآمینه ای و قابلیت استفاده آنها در ذرت توجه جدی داشت ، زیرا در چنین شرایطی ، پرولامین ممکن است تا 50 الی 60 درصد پروتئین جیره را تامین نماید . میزان رنگدانه های زرد و نارنجی ذرت نسبتا زیاد است ، و معمولا حاوی 5 قسمت در میلیون گزانتوفیل و 5/0 قسمت در میلیون کاروتن است . بنابراین میزان آن برای تامین رنگ دانه های بدن و زرده تخم مرغ پرندگانی که با ذرت تغذیه می شوند کافی خواهد بود . در حالی که ذرت شماره 2 ، دانه استاندارد برای خوراک دام است ، در اغلب مواقع به علت شرایط کشت ، جمع آوری و نگهداری نامناسب ذرت درجه پایین تر در دسترس می باشد . به طور کلی ارزش غذایی دانه ذرت با کاهش درجه یا شماره آن کاهش می یابد . رابطه انرژی قابل متابولیسم و برداشت دانه در مراحل مختلف بلوغ که به علت شرایط نامناسب رشد آخر فصلی می باشد ،

از ارزش انرژی زائی ذرت،برای هر پوند کاهش در وزن هر بوشل در مقایسه با وزن استاندارد 56 پوند در هر بوشل، حدود 10 تا 15 کیلو کالری در هر کیلو گرم کاسته می شود. اگرچه این وزن پایین تر هر بوشل با میزان پروتین و یا بیشتر اسیدهای آمینه آن ارتباطی ندارد،اما شواهدی دال بر کاهش مقدار متیونین آن با نمونه های نا بالغ وجود دارد.مسئله دیگر در خصوص شناخت بهتر ذرت حاوی رطوبت بالا و نابالغ این است که برای کاهش رطوبت آن به 15 درصد، این دانه ها را باید در شرایط خشن تر و یا مدت طولانی تر ی حرارت داد.
حرارت زیاد و یا طولانی سبب کارامل یا سوخته شدن مواد قندی آن می شود که در نتیجه بو و رنگ ظاهر ی آن تغییر می کند.، باید توجه داشت که در این شرایط ، احتمال قهوه ای شدن کر بوهیدراتها و کاهش لیزین قابل استفاده وجود دارد.
اگر چه سطح پروتئین در قسمتهای مختلف،کمی تغییر می کند، اما میزان انرژی در دانه های شکسته و مواد خارجی در مقایسه با دانه های کامل به ترتیب حدود 5/2 و11 درصد کمتر است.
ممکن است کپکها و مایکوتو کسین های مربوطه ، با توجه به فصل رویش و شرایط نگهداری مسئله ساز باشند.آلودگی به آفلاتوکسین در ذرت های صدمه دیده با حشرات که در مناطق گرم و مرطوب رویش کرده اند بسیار معمول است و تقریبا در ارتباط با بر طرف کردن سطوح بالای این مایکو تو کسین کار خاصی نمی توان انجام داد . به نظر می رسد استفاده از سیلکاتهای آلومینیوم موجب تخفیف عوارض ناشی از مقادیر کم آفلا تو کسین در جیره می شود.اگر ذرت حتی مظنون به داشتن آفلا تو کسین باشد. باید قبل از مخلوط کردن غربال شود.زیرا النون مایو تو کسین دیگری است که در برخی موارد ذرت به آن آلوده می شود.به خاطر اینکه این سم با ویتامین D3 ترکیب می شود، می تواند مشکلات اسکلتی و نیز مشکلاتی در پوسته تخم مرغ به وجود آورد.در صورت پایین بودن میزان آلودگی، تجویز ویتامین D3 محلول در آب آشامیدنی چه بسا مفید باشد.
رشد کپک ها مسئله جدی ای در هنگام حمل و نقل ذرت می باشد. رشد کپک ها اغلب در دانه هایی که رطوبت آنها 16 درصد بوده و در دمای محیطی معادل یا بیش از 25 درجه سانتی گراد حمل و نقل شوند اتفاق می افتد .
یک راه حل آن است که در هنگام باز کردن ذرت مقداری از اسید های آلی به آن اضافه نمود. اگر چه اسید های آلی سبب کشته شدن قارچ ها می شوند و از رشد مجدد آنها جلوگیری خواهند نمود، اما هیچگونه اثری بر روی ما یکوتوکسین های موجود ندارند. به نظر می رسد اگر ذرت در جیره های آردی مصرف شود آسیاب کردن آن به صورتی که اندازه ی ذرت تا حد ممکن یکنواخت و برابر با 7/0 و 9/0 میلی متر باشد مزیتی برای پرنده داشته باسد.
آسیاب کردن به اندازه های فوق را معمولا خرد کردن متوسط می گویند.قابلیت هضم ذرت آسیاب شده بصورت خیلی ریز (آردی) و یا خیلی درشت در پرندگان احتمالا پایین تر است. استفاده از ذرت در کارخانه های خوراک دام که جیره های پلت تهیه می کنند ، مشکلاتی را به همراه دارد. جیره های حاوی بیش از 30% ذرت را تنها با افزودن ترکیبات پلت چسبان می توان به صورت پلت نسبتا مستحکم تهیه نمود.
ذرت با رطوبت بالا
به علت استفاده از اسیدهای آلی جهت نگهداری ذزت مر بوط ،برخی علاقه مند به استفاده از این نوع ذرت در تغذیه طیور شده اند.این نوع ذرت برای طیور بسیار خوش خوراک است و اگر به طور صحیح به کار گرفته شود ، مقادیر زیادی از آن را می توان در جیره ها مورد استفاده قرار دارد. حمل و نقل و جابه جایی نوع آسیاب شده و یا خوراک آماده آن ممکن است مسئله ساز باشد.

هنگامی که از ذرت مربوط در جیره استفاده می شود، میزان رطوبت آن باید در نظر گرفته شود و حد مجازمناسبی رعایت گردد. به عنوان مثال اگر رطوبت ذرت 30 درصد است،122 کیلوگرم از آن باید به جای هر 100 کیلوگرم از زرت خشک شده در خشک کن(با رطوبت 15 درصد) مورد استفاده قرار گیرد.
ارزش غذایی ذرت مرطوب را از نظر ماده خشک می توان همانند ذرت معمولی خشک شده در کوره فرض نمود. یکی از مهمترین مشکلاتی که استفاده از این نوع ذرت در پی دارد،آلودگی به مایکو تو کسین است. اگر فرض نماییم که ذرت فوق به نحو مناسبی در سیلوهای فاقد هوا ذخیره شده و حتی قبل از ذخیره سازی مواد نگهدارنده به آن افزوده شده باشد،باز هم در صورت حمل و نقل نامناسب، مشکلات کپک زدگی در خوراک آماده شده بروز خواهد کرد.جیره های حاوی ذرت مربوط باید حداکثر هر دو روز یکبار و در مناطق گرم در فواصل زمانی کمتر، آماده شوند.همچنین باید کاملا مراقب بود که هیچ مقدار از خوراک در محل های ذخیره و یا دانخوریها بر جای نماند.بنابراین دانخوریها باید حداقل روزی یکبار تمیز گردند. در همین راستا می تو ان از اسیدهای آلی جهت جلوگیری از رشد کپک استفاده نمود،هر چند این محصولات میزان فرسایش دانخوریهای فلزی،اوگرها و غیره را افزایش می دهند.
محدودیتها:
-پلت سازی ضعیف
-قابلیت آلودگی قارچ


گردآورنده : مهندس پورقاسم