پوستر سه بعدی دکورپرینتگلبولهای سفید نیز مانند همه سلولهای بدن به مواد مغذی برای انجام وظایف خود و تکثیر در مواقع لزوم نیاز دارند. مواد مغذی ضروری برای تولید پروتئینهای ضمیمه (نظیر کمپلمان[1] و پروتئین متصل شونده به مانان) در کبد ضروری هستند.
گلبولهای سفید نیز مانند همه سلولهای بدن به مواد مغذی برای انجام وظایف خود و تکثیر در مواقع لزوم نیاز دارند. مواد مغذی ضروری برای تولید پروتئینهای ضمیمه (نظیر کمپلمان[1] و پروتئین متصل شونده به مانان) در کبد ضروری هستند. سئوالات مربوط به این مساله عبارتند از: چه مقدار از هر ماده مغذی برای ایمنی نیاز است، چه موقع نیاز است، اولویت گلبولهای سفید برای مواد مغذی حیاتی در مقایسه با سایر سلولهای رقیب چیست؟ برای پاسخ به این سوال که سیستم ایمنی به چه مقدار ماده مغذی نیاز دارند، لازم به ذکر است که برای همه مواد مغذی ضروری و غیر ضروری این مساله باید بررسی شود. در مورد زمان افزایش نیاز نیز لازم است بدانیم طی دوره بحرانی تمایز و تکامل سیستم، نیازها بالا میروند، هم سیستم ایمنی بالغ است و بیهدف به دنبال مشکلات میگردد (نگهداری) و هم وقتی که سیستم با حداکثر توان فعالیت میکند (پاسخ). در نهایت برای پاسخ به سوال اولویت سلولها،لازم است توانایی گلبولهای سفید را برای رقابت با ماهیچه اسکلتی و تخمدان برای استفاده از مواد مغذی محدود را بدانیم، چون این بافتها معمولاً برای تنظیم سطوح احتیاجات به طور لحظهای کنترل میشوند. مقدار مواد مغذی برای سیستم ایمنی را میتوان توسط دو روش مستقیم و غیر مستقیم تخمین زد. در روش مستقیم مجموع اجزای سیستم ایمنی (سلولها و پروتئینهای ضمیمهای) را در نظر گرفته و مقادیر مواد مغذی موجود در آنها را نسبت به کل بدن تخمین میزنند. برای این منظور از اسیدآمینه لیزین برای محاسبه اهداف استفاده میشود چون لیزین، جز شرکت در ساخت پروتئینها وظیفه دیگری ندارد، لذا به همین سادگی میتوان حساب آن را نگاه داشت. روش مستقیم دیگر، اندازهگیری سرعت تولید سلولها و پروتئینهای ضمیمهای میباشد، برای مثال سرعت آزادسازی گلبولهای سفید از مغز استخوان یا سرعت تولید آنتیبادی توسط لنفوسیت را میتوان ذکر نمود. نتایج این دو روش نشان میدهد که در سطح نگهداری، یک جوجه گوشتی حدود 5/0 درصد از کل لیزین بدن را صرف گلبولهای سفید، آنتیبادیها و پروتئینهای ضمیمه میکند. سلولهای ضمیمهای نظیر سلولهای لانگرهانس[2]، سلولهای گلیال[3]، سلولهای کوفر[4] و سلولهای استرومال[5] نیز بایستی توسط سیستم ایمنی شارژ شوند، اما محاسبه کمی تعداد آنها تاکنون میسر نشدهاست. حتی اگر این سلولها به فراوانی گلبولهای سفید باشند، کل مواد مغذی مربوط به سیستم ایمنی مطمئناً کمتر از 2 درصد از کل مواد مغذی بدن خواهد بود. تخمین میزان اسیدهایآمینه موجود در گلبولهای سفید، ایمونوگلوبینها و پروتئینهای ضمیمهای نشان میدهد که سیستم ایمنی فقط 2/1 درصد از لیزین مصرفی را در جوجههای گوشتی سالم در حال رشد استفاده میکند. وقتی که سیستم ایمنی به یک عامل بیماریزا پاسخ میدهد، لنفوسیتهای خاص آنتیژن به سرعت تکثیر میشوند و آنتیبادی ترشح میکنند، مراکز زایشی که میل به بلوغ ایمونوگلوبینها دارند تشکیل میشوند و فاگوسیتهای جایگزین از مغز استخوان به عنوان نیروی کمکی اعزام میشوند. با وجود این، اکثر افزایش در احتیاجات مواد مغذی طی دوره پاسخ ایمنی قوی به خاطر افزایش پلهای در تولید پروتئینهای ضمیمهای حفاظتی به وسیله کبد است (مرحله کوتاه مدت پاسخ کبد). این فرآیند آنابولیک، استفاده از مواد مغذی را به وسیله سیستم ایمنی حدود 6 برابر در مورد لیزین افزایش میدهند (از 2/1 به 7/6 درصد لیزین مصرفی). اسیدآمینههای دیگر بخصوص سیستئین، متقاضی بیشتری نسبت به لیزین دارند. سیستئین در پروتئینهای ضمیمهای تولید شده در کبد به مقدار زیادی وجود دارد و همچنین مقدار زیادی از گلوتاتیون که یک تریپپتید سیستئیندار میباشد، در طول مرحله پاسخ کوتاه مدت میسازد (گریمبل،2006). هنگامی که سیستم ایمنی، عوامل بیماریزا را شناسایی میکند، هشداری عمومی به راه میافتد. مرحله پاسخ کوتاه مدت، اشتها را کاهش میدهد و این مساله موجب گمراهی تخمینهای غیر مستقیم مواد مغذی مورد استفاده توسط سیستم ایمنی میشود. با این حال، آزمایشهایی که در آنها مصرف خوراک در جوجههای شاهد با آنهایی که متحمل پاسخ ایمنی شدیدی شدند به یک میزان رسانده شد، نشان دادند که سیستم ایمنی حدود 9 درصد مواد مغذی را استفاده میکند. افزایش پاسخ آنتیبادی به خودی خود هزینه زیادی ندارد مگر اینکه با یک مرحله پاسخ کوتاه مدت همراه شود. هزینه تکامل سیستم ایمنی در درجه اول ناشی از هزینه انرژی برای سوخت و ساز روند تکامل لنفوسیتهای B و T و فراهم سازی فاکتورهای اولیه مثل آمینواسیدها و چربیها میباشد. در فرآیند ایجاد تنوع در قابلیت شناسایی آنتیژنها، لنفوسیتهای B و T سریعترین سلولهای تکثیر شونده در بدن هستند و نیز بیشترین فراوانی مرگ از طریق آپوپتوزیس را دارند. هزینه نگهداری سیستم ایمنی در ارتباط با تخصیص مواد مغذی برای ادامه تولید لکوسیتها، ایمونوگلوبین، دیگر پروتئینهای پلاسما برای جایگزینی عوامل مربوطه در بازیابی[6] سلولها و پروتئینهای برون سلولی میباشد. هزینههای استفاده از سیستم ایمنی برای حمله به پاتوژنها از دو طریق میسر میشود: الف) کاهش فعالیت عضو آسیب دیده با مکانیسمهای موثر لوکوسیتها، ب) هزینههای مواد مغذی نیز وجود دارد که باعث تحریک پاسخ سلول و فعالیتهای موثر آن میشود. همچنین کبد با تولید پروتئینهای محافظتکننده به سیستم ایمنی کمک میکند (راما و همکاران 2003).
بعضی بافتها اولویت بیشتری برای مواد مغذی دارند و حتی اگر کمبود طولانی مدت و شدیدی هم اتفاق بیفتد خللی در فعالیت آنها رخ نمیدهد. مغز یکی از بافتها با اولویت بالا میباشد در حالی که ماهیچه اسکلتی اولویت کمی برای بسیاری از مواد مغذی دارد و در طول کمبودها مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین ثابت شدهاست که سیستم ایمنی برای استفاده از مواد مغذی تقدم دارند و با دیگر بافتها در زمان کمبود مواد مغذی میتوانند به رقابت بپردازند (کلسینگ، 2004). تحقیقات در زمینه اولویت گلبولهای سفید برای مواد مغذی نشان دادهاست که سلولهای بورس اولویت بالایی برای گلوکز، ایزولوسین و لیزین دارند اما سلولهای تیموس اولویت بسار کمی دارند (کلسینگ، 2004). مکانیسمهایی که متیونین جیره پاسخهای ایمنی را تنظیم میکند نامشخص است و اکثر تحقیقات انجام شده در این زمینه گزارش شده نمودند با افزایش سطوح متیونین تا حدی میتوان سیستم ایمنی پرنده را تقویت نمود اما مکانسیم آن هنوز در هالهای از ابهام است.. یکی از احتمالات این است که متیونین میتواند میانجیگرهای سیستم ایمنی مثل سیتوکینازها (اینترلوکین-1[7]) یا هورمونها (انسولین- فاکتور رشد I، ترییدوترینین[8] و تیروکسین) را تنظیم کند. متیونین اثرات سودمندی روی سیستم ایمنی دارد و هر دوی پاسخ ایمنی همورال و سلولی را بهبود میبخشد. متیونین که اولین اسید آمینه محدود کننده در غذاهای تجاری است در تولید آنتیبادی مهم است. در جوجهها نیاز متیونین برای مصونیت اپتیمم بالاتر از نیاز برای رشد یا تبدیل غذایی است. احتیاجات برای متیونین برای ماکزیمم تیتر آنتیبادی بزرگتر از آن برای رشد است. یکی از مکانیسمهای پیشنهادی برای توضیح تداخل متیونین در سیستم ایمنی بر پایه تکثیر سلولهای ایمنی است که حساس به تغییرات داخل سلولی در سطوح گلوتاتیون و سیستئین هستند، ترکیباتی که در متابولیسم متیونین سهیم هستند. محدودیت اسیدهای آمینه سولفوردار منتج به کاهش لنفوئیدی شدید در بافتها رودهای (پلاکهای پی یر) و آستر مخاط میشود. تکثیر سلولهای T حساس به سطوح درون سلولی سیستئین و گلوتاتیون است. سطوح پایین متیونین (0.50%) پاسخ سلولی ایمنی ضعیفتری را در مقایسه با غلظتهای بالاتر ایجاد کرده است. مصرف متیونین تائورین، هموسیستئین و گلوتاتیون (GSH) پلاسما را بالا میبرد. تائورین و گلوتاتیون التهاب را بهبود میبخشند.
آرژنین به مقدار معینی برای پاسخ ایمنی مورد نیاز است، اثرات تعدیل سیستم ایمنی آرژنین در حیوانات شامل افزایش تولید نیتریت اکساید بوسیله ماکروفاژها میشود. و موجب افزایش پاسخ لنفوسیتها به تزریق فیتوهماگلوتنین میشود، همچنین باعث بهبود زخمها میشود و نیز باعث تحریک تولید سیتوکینزها و دیگر سلولهای سیستم ایمنی میشود. آرژنین همچنین باعث افزایش آزادسازی لنفوسیتهای B از مغز استخوان میشود (راما و همکاران، 2003). تحت وضعیتهای نیاز بالای گلوتامین از جمله زخم شدن بالا میرود. اگر این ذخیره برای تامین نیاز کافی نباشد، پی آمد سطوح پایین گلوتامین پلاسما، منجر به اختلال پاسخهای ایمنی وابسته به گلوتامین خارج سلولی از جمله کاهش در تمایز سلول B انسان به سلولهای تولیدکننده آنتی بادی، توقف تکثیر سلول T، کاهش پتانسیل ارائه آنتی ژن و ناتوانی فاگوسیتوزی میشود. نرخ بالای استفاده از گلوتامین بوسیله نوتروفیلها، ماکروفاژها و لنفوسیتها و افزایش آن هنگامی که این سلولها در چالش هستند، اثبات شده است. از طرفی آسپاراژیناز با هیدرولیز کردن گلوتامین و کاهش قابلیت دسترسی آن برای سیستم ایمنی موجب سرکوب سیستم ایمنی میشود. گلوتامین برای تکثیر اپتیمال لنفوسیت و تولید سیتوکینها برای لنفوسیتها و ماکروفاژها مورد نیاز است. فعالیت فاگوسیتوزی ماکروفاژها بوسیله قابلیت دسترسی گلوتامین تحت تاثیر قرار میگیرد. ترئونین ترکیب عمده موسین روده و گلوبولین پلاسما در طیور و انسان است. تولید آنتیبادی، سطوح IgG سرم و غلظتهای موکوسی ژوژنال IgG و IgA در طیور همچنانکه ترئونین افزایش مییابد، افزایش مییابد. در جوجههای لگهورن با بیماری نیوکاسل ترئونین بیشتری برای تولید اپتیمم آنتیبادی نیاز است. افزایش ترئونین جیره سندروم مرگ ناگهانی را در خروسهای اخته شده کاهش داده است. همچنین پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی ترئونین پایین، حساسیت به تومور افزایش یافته است. بنابراین، این نتایج نقش ترئونین را در عملکرد ایمنی اثبات میکنند. ترئونین در نگهداری تمامیت دفاعهای غیر ویژه دیواره روده درگیر است. اسید آمینه سرین منبع ذخیرهای گلوکز درکبد و عضلات است. این اسید آمینه بوسیله مهیا کردن آنتی بادیها به قوی شدن سیستم ایمنی کمک میکند.
بطور کلی بنظر میرسد در خلال یك پاسخ ایمنی، اجزای جیره غذایی اثرات مستقیم و غیرمستقیم بر روی شدت و اثرگذاری پاسخ ایمنی خواهد داشت. برخی موجب افزایش و برخی دیگر موجب كاهش شدت پاسخ ایمنی میشوند. لذا هنگام فرمولاسیون جیرههایی که برای سیستم ایمنی اپتیمم هستند، توجه به نوع مواد مغذی بالاخص اسیدهای آمینه در این راستا ضروری میباشد.
منبع:novin-damparvaran.blogfa.com
پرورش هوبره